1. |
Estamos na casa
03:05
|
|||
|
Atopou un segundo pequeno polo que fuxir na noite
Dos noxentos demos e as fermosas damas que sempre o acompañaran
Precisou un intre entre dous buratos para esvaecer na néboa
Mentres vellos calvos e orfos nenos deixaran a princesa leda
Atacou coa alma aqueles ventos que roubaban lembranzas
E saldou as contas coas entrañas dos pobres que non teñen nada
Ignorou os designios das benditas almas por sempre condenadas
Cravando coitelos feos nas ínfimas miradas desalmadas
Resolveu o enigma das bágoas deliciosas e ignoradas
Mentres o seu veleno pegaba os anacos do mundo que estoupaba
Fundiuse contigo nunha aperta inmensa e inesperada
E o sorriso foi sen querelo unha realidade insospeitada
Rematar un verso
Esquecer outro
Roubar un bico
Perdelo todo
|
||||
2. |
Adeus
02:55
|
|||
|
Busco en van as túas mans, a túa calor
Tal vez foi este bico o que acabou co noso amor
Vexo á xente que perdida corre tras de min
Xurei non estoupar de rabia tola e perdín
Os paxaros cantan alleos ao noso adeus
Buscar unha ilusión no medio do non ser
Xa non hai pel quente na que se perder
Nin lindas noites nas que mirar o escuro ceo
Amareite sempre
Ata o fin
Amarei a historia
Na que morrín
Amarei o soño
Que fuxiu
Amarei o teu sorriso
Neste inverno gris
Grazas polo tempo que pasaches xunto a min
Tal vez a soidade fora o que sempre merecín
|
||||
3. |
Quen queres ser
03:40
|
|||
|
Achega a calma, e se valente
Oponte o inxusto e os dementes
Se te ves rodeado de xente indiferente
Non sigas os seus pasos, estraños e inclementes
Vai por ti
Loitar, deixarse a pel
Nunca renderse
Acende o lume, quéimate nel
Tras o diploma do amencer
Se quen queres ser, non quen queren ver
Se quen queiras ser, non quen queiran ver
|
||||
4. |
Mirar para outro lado
03:12
|
|||
|
Soñar cun ceo aberto, unha sutil palabra
E acabar cheo de metralla
Pensar en ser alguén, tal vez deixar de ser
Escapar entre migallas
Ollar a fame inxusta, a indigna crueldade
E mirar para outro lado
Dime, estarás ti?
Para ver se estou alí?
Mergullarme no teu ventre, unir os cabos cos dentes
Resolver aquel problema
Botar a andar sen fin, sentir o que é sentir
Nunca máis estarás tan cerca
Dime, estarás ti?
Para ver se estou alí?
Vivir alleo á morte, vivir alleo ao norte
Rematar cun ata logo
|
||||
5. |
Bandeira do soñar
03:35
|
|||
|
Este ser que es non ten por que calar
Este cruel ameazar que nunca marchará
Ese neno que camiña entre cristais
Perderá, tal vez, quizais, non estará
Fuxitivos seguirán os nosos ideais
As estrelas mirarán outra loita máis
As miradas van caendo no chan
Mariñeiros sen un mar
Coa bandeira do soñar
Non renderse nunca, non mirar atrás
Venceremos queimaremos ata as nosas mans
Catro vellos mariñeiros
Todos metidos nun bote
Boga, boga mariñeiro
Vamos sen diñeiro
Para que non nos rouben
Boga, boga mariñeiro
Vamos sen diñeiro
|
||||
6. |
Choros afogados
03:44
|
|||
|
Arcadas removen o meu interior
Bagoas anicadas nun rincón
Risas esquecidas, vasos de alcohol
Beirarrúas frías, esperando o sol
Choros afogados
Cartóns amoreados contra un portal
Indiferenza de miradas ao pasar
Unha vida de desditas sen final
Veleno nas miñas veas para escapar
Choros afogados na habitación
Corre o tempo, entre berros de dor
Escapar, decepción tras decepción
Mirar a un espello non lembrarme de quen son
Non hai esperanza ao seu lado
Tan só suspiros miradas en branco
Momentos de gris melancolía
Lembranzas de sangue, dor e feridas
|
||||
7. |
Son feliz
03:22
|
|||
|
Pensaches que era o home perfecto brillante
O home sen fallo
Pensaches que o sorriso era certo que o mundo era
Amable
Sincero
Cravei o puñal da ignorancia na vosa demencia
Cumprín a promesa
Perdín a noción da cordura na loucura enlatada
E densa
Non son culpable! É o meu destino!
Matei inocentes coas mesmas mans coas que como
Os teus postres
tan ricos
Feridas vermellas coitelo disparo
O teu lindo adeus
Un simple cidadán que devora aos teus fillos
No azul horizonte
Un simple neno que non parará
De cuspir sangue alleo porque así
Son Feliz! Eu son feliz!
Deixemos atrás a moral o ben e o mal
Sexamos honestos
Non me vendas o funeral do normal e anormal
Non sexas perverso
Quizais non mereza vivir nin un día máis
Xunto a xente tan boa
Quizais debería deixar de matar e pensar
No día da voda
Abriron as miñas entrañas
Unha vez máis
Pero esta vez é diferente
Esta vez, non teño nada que perder
Son feliz! Eu son feliz!
|
||||
8. |
Doente asocial
03:43
|
|||
|
Vaguei sen fin para encontrar
Un mundo irreal
Baleiro e impersoal
Sentirse tan lonxe doente asocial
Buscar e seguir sen descansar
Crer que hai algo máis polo que pelexar
Son doente asocial, psicótico, informal
Un tipo introvertido e algo irracional
Son fero, son normal, a calma e a ansiedade
Un tipo indixestivo para estómagos normais
Son frío, son metal, eternamente raro
Temperamental, doce e salgado
O xeo queima a pel, son un insensato
Mentira ou verdade, escuro e claro
Caer ao fin e rebentar
Esquecerse sen máis, quixera estoupar
|
||||
9. |
Volve a respirar
02:45
|
|||
|
Quédate colgado, non importa que o intentes
Trata de acougar… con calma e paz!
Convértete en idiota para esas persoas
Que saben de moral… Algo anda mal…
Quen necesita nada, mentres teñamos pasta
Todo nos dá igual… Tristura real!
Non te fíes dos anxos, no fondo teñen medo
Non saben voar, non poden voar
Volve a respirar
Estás intoxicado
E o mundo non esperará
Rebelde e perdido na causa dos infames
Náufrago dun mar de demencia e sal
Cóntame os segredos de como esqueciches
O que importa máis es real?
Volvo a respirar
Aire intoxicado
E o mundo non esperará
Esquecendo todo empeza a camiñar
Nesta terra dura, anestesiada…
Volve a respirar, comeza a espertar
Espertar sen frío!
|
||||
10. |
Rir outra vez
02:59
|
|||
|
Estou onde ninguén pode ver
Non fales, non me digas nada
Podo sangrar se quero sangrar
Poderei sentir, cando deixe de escapar
Quero aprender a rir outra vez
Neste baleiro
Todo o que es, xa non sei
Sentado na escuridade, non o podo esquecer
Quedou atrás, xa non pode ser
Nunca estás listo para perder
Reducir todo a un so ser
Canta a coro sen haber ninguén
Unha vez máis, non estiven a altura
Loito contra a noite dos soños truncados
Traballando afastando infernos
O noso sorriso común, foi un alento
Quero aprender a rir outra vez
Fora deste soño
Arrincándote, non quero perder
O mundo é raro, e nós tamén
|
||||
If you like DOEN, you may also like:
The Gainesville emo band work through grief and mental illness with honest, empathetic hooks and dynamic guitars.
go to album
Under The Surface
by Nameless Ghost
The wrenching songs on the latest from Nameless Ghost tackle loss and grief amidst toothy indie rock.
go to album
Ultramega OK (Expanded Reissue)
by Soundgarden
A look back at Soundgarden’s breakthrough hard rock classic.
go to album
Introducing Blush Juliet
by Blush Juliet
This New Zealand group have a sweet glaze and an underlying toothiness that would have fit right in on mid-’90s alt-rock radio.
go to album
Cermony's Ross John Farrar experiments with synths, bass, & percussion to make music similar to that from the '80s homemade tape scene.
go to album
featured on Bandcamp Radio Mar 14, 2023
go to album
Nothing As It Seems
by Street Rat
The sophomore album from former session musician Imraan Paleker highlights his modern soul, alt-rock, jazz, and electronic sensibilities.
go to album
